Financieel gezonde gemeente

De fiscus ontziet personen met grote vermogens. De belastingen op inkomsten uit vermogen (roerende voorheffing) worden niet vermeerderd met gemeentelijke opcentiemen, zoals dat wel het geval is met de personenbelasting op de lonen en uitkeringen. In Heist-op-den-Berg bedraagt de aanvullende personenbelasting 7,5% procent. Al wie zijn of haar inkomen voornamelijk uit fortuin verkrijgt, betaalt daar dus geen gemeentelijke belastingen op. Een herziening van de berekening van de personenbelastingen, zodat in de toekomst ook met inkomsten uit de grote fortuinen rekening wordt gehouden, dringt zich op. Zo kunnen de gemeenten hun inkomsten verhogen en dragen de allerrijksten daar ook in bij.

De PVDA meent ook dat de grote bedrijven meer moet bijdragen aan de gemeentebegroting. Bedrijven maken gebruik van de collectieve gemeentelijke infrastructuur, van transportinfrastructuur, van onderwijs, van dienstverlening en van sociale voorzieningen zoals tijdelijke werkloosheid. Zonder die collectieve voorzieningen kunnen zij hun activiteiten niet uitvoeren en hun winsten niet verzekeren. Het is dan ook logisch dat ze een bijdrage leveren aan de gemeentefinanciën die daarmee in overeenstemming is.

In heel wat gemeenten hebben ze daarvoor een belasting op drijfkracht. In Heist-op-den-Berg is deze belasting in 2002 afgeschaft. We ijveren dan ook voor de herinvoering van een belasting op drijfkracht en voor de invoering van een belasting op bedrijfsvestigingen. Zo laten we de grote bedrijven meer gemeentelijke belastingen betalen. We werken daarbij niet met degressiviteit of een plafond, behalve voor bedrijven die met honderd procent groene energie werken. De concurrentie tussen de steden en gemeenten leidt tot een neerwaartse fiscale spiraal voor de grote bedrijven: ze betalen alsmaar minder belastingen. Om daar een eind aan te maken zouden de tarieven van deze belastingen het best federaal vastgelegd worden. Gelukkig liet de gemeente Zelzate, waar PVDA mee in bestuur zit, zien dat het anders kan. Ze voerden een taxshift in.

De gemeente moet ook op lange termijn denken. Publiek-private samenwerkingen worden steeds meer aangewend om kosten op korte termijn te besparen. Op lange termijn zijn we door huurkosten echter slechter af. En wanneer de nieuwe projecten door een private speler worden uitgebaat, worden vaak hogere prijzen aangerekend aan de inwoners. Het nieuw zwembad in private handen was dan ook een slechte zaak. Om de betaalbaarheid en kwaliteit te bewaren moet de gemeente de sleutels in eigen handen houden.

Verenigingen en projecten hebben geregeld nood aan financiële steun. Hierbij kan de gemeente een belangrijke rol spelen. De gemeente moet dan ook op een consequente en evenwichtige manier hier gehoor aan geven. Dat enkele grote projecten veel financiële steun krijgen waar weinig tegenover staat, terwijl andere verenigingen geen noodzakelijke hulp krijgen, is onrechtvaardig. De soepele concessieovereenkomst met voetbalclub KSK Heist is daar een voorbeeld van.

Het gemeentebestuur gaat gebukt onder de maatregelen van de regeringspartijen. Op federaal en Vlaams niveau werden een aantal belastingverlagingen gestemd die een rechtstreekse negatieve invloed hebben op de gemeentebegroting. Zo moet Heist-op-den-Berg rekening houden met de verminderde belastingopbrengsten door de federale taxshift en de Vlaamse vrijstellingen van onroerende voorheffing.

Daarnaast is de verdeelsleutel voor het gemeentefonds zodanig verouderd dat Heist-op-den-Berg per inwoner veel minder budget ter beschikking heeft dan andere vergelijkbare gemeenten. De verschillen lopen hoog op. We ijveren voor een eerlijke en actuele verdeelsleutel en we dringen er bij de Vlaamse overheid op aan de dotatie van het Gemeentefonds met 15% te verhogen.

Net zoals bij een gezinsbudget, maakt het gemeentebestuur maatschappelijke keuzes bij haar begroting. Nog voordat het meerjarenplan besliste Heist-op-den-Berg al om de zitpenningen te verhogen tot het maximum. Wraakroepend als je weet dat enkele jaren later de gemeente de prijzen voor de bewoners van het woonzorgcentrum Berkenhof duurder maakten. Maar ook de kosten voor de gewone Heistenaren werden afgelopen legislatuur alleen maar hoger terwijl de dienstverlening werd afgebouwd. Grote projecten kregen een voorkeursbehandeling, terwijl heel wat andere verenigingen en mensen in de kou bleven staan. Het gevoerde beleid is geen beleid op mensenmaat. De verdrievoudiging van de kansarmoedecijfers de laatst tien jaar is een schrijnend voorbeeld. Wij ijveren wel voor een gemeente op mensenmaat en daarvoor moeten we vooral investeren in mensen.